Zagonieni, zapracowani, walczymy o grosz dla domu, o chleb na stół, o wykupienie kolejnej recepty, o ocieplenie mieszkania, o jakiś tydzień urlopu, o okrycie grzbietu na zimę. Inna rzecz, że to nasze zatroskanie dokonuje się na coraz wyższym poziomie. Więcej oczekujemy, bo większe są możliwości. Więcej potrzebujemy, bo standardy życia już inne. Więcej nam się marzy, bo inni już więcej osiągnęli. I nic w tym złego, dopóki nie uwikłamy się w błędne koło gonitwy za tym, co i tak przeminie. W ten sposób tracimy wiele, rozmijamy się z bogactwem nawet naszego, ziemskiego świata – nie mówiąc już o bogactwie świata ponad czasem i przestrzenią. Mówimy „wierzę w życie wieczne”, a zachowujemy się, jakbyśmy tego nie traktowali poważnie. A niejeden za wrogów uważa tych, co mu o wieczności i o Bożym zaproszeniu przypominają – dokładnie, jak w Jezusowej przypowieści.
Zbawiciel opowiedział przypowieść o zaproszonych na ucztę, by wszystkim słuchającym – także nam – uprzytomnić, że Bóg prowadzi nas ku innym światom, ku bezkresnej radości i spełnieniu. Opowiedział, by nas przestrzec: nie bądźcie głupi, nie zamykajcie się w świecie, który jest tylko drogą, a nie ostatecznym przeznaczeniem człowieka. Z Jezusowej nauki czerpiemy zachętę, by wciąż wyrywać się ze swoich małych i ciasnych grajdołków. Nie, nie zachęcam wszystkich do ucieczki z miasteczek do wielkich miast, a mieszkańców wiosek do masowego przenoszenia się do większych ośrodków. Raczej chodzi o to, by wyrwać się z tych małych, ciasnych, nieraz nasączonych grzechem kręgów. A co powiedzieć o tych, którzy zamykają się w czterech ścianach piwiarni, gospody czy jakiejś knajpy? Całe dni, od rana do nocy mijają im na gadkach o niczym. Choćby król przyszedł i zapraszał, to go wyśmieją. A jeśli już bardziej rozochoceni, to i pogonić gotowi. Takie miejsca i takich ludzi znajdziesz w każdej miejscowości.
Chrześcijanin powinien otwierać ludziom oczy, serca, umysły i ukazywać drogi na królewską ucztę Boga. Tych dróg jest wiele w naszym zasięgu – nauka, sport, muzyka, literatura, różne inicjatywy społeczne, religijne i wiele innych. Chrześcijanin ma innym pomagać w tej drodze.
Wasz Proboszcz O. Andrzej Mikołajczyk O.Carm
28 NIEDZIELA ZWYKŁA – rok A 15.10.2017
