Zasługi Boga

 Tak często zastanawiamy się nad właściwym postępowaniem. Często głowimy się nad tym, co słuszne, co należy w danej sprawie uczynić, co wybrać. Szczególnie wtedy jest nam trudno, gdy musimy zadecydować wybierając pomiędzy własną korzyścią, a prawością czynu. W dzisiejszym fragmencie Ewangelii Jezus wykazał się nie tylko cierpliwością do  przewrotności faryzeuszów  ale i inteligencją oraz refleksem. Na koniec zaś powiedział rzecz niezwykle ważną i to ona posłuży nam za temat rozważania. „Oddajcie, więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga”.
Otóż, co takiego należy do Boga? Pierwsza rzecz to nasze życie. Druga, to nasze dusze. Kolejne – to wszystko, co otrzymaliśmy od Boga jako swego rodzaju wyposażenie na życie: zdolności, inteligencja, nabywane umiejętności, charakter, rodzina, w której się urodziliśmy… Tak naprawdę, jeśli się dobrze zastanowimy, to okaże się, że wszystko, co nas otacza, że ludzie, wśród których przyszło nam żyć, że zdarzenia są też  darem Boga.
Biorąc pod uwagę fakt, iż Bóg podarował człowiekowi wszystko, co niezbędne do życia, dochodzimy do tego, że wszystko jest Jego własnością. Wszystko należy do Niego. Tylko, że  człowiek w swej pysze i zachłanności zapomina o tym i chlubi się tym, co nie jest jego, co do niego nie należy, przypisując sobie wszelkie zasługi, dobre uczynki, zdolności, umiejętności. Człowiek w swojej pysze idzie jeszcze dalej, bo przywłaszcza sobie chwałę należną Bogu. Szuka innych, którzy potwierdziliby jego człowieczą wielkość. Staje się złodziejem chwały należnej Bogu i oszustem, który chlubi się nie swoimi zasługami.
A Jezus wyraźnie mówi: „Oddajcie Bogu to, co należy do Boga”.

Wasz Proboszcz O. Andrzej Mikołajczyk O.Carm

29 niedziela zwykła rok A 22.10.2017

01_Chyżne