Noc wypełniona pracą rybaków. Ranek oznaczał koniec tej pracy – tym razem bezowocnej. Nic nie złowili. Nie było zysku, nie było satysfakcji. Było zmęczenie. I jeszcze ktoś z brzegu pyta, czy mają co jeść. To było denerwujące. Najmłodszy z nich, Jan, zorientował się, że to Jezus. Zorientował się? Czy poznał? No właśnie, mamy tu jakąś wątpliwość. I to nie pierwszą w relacjach o spotkaniach ze Zmartwychwstałym.
Nasze spotkania z Jezusem mają jednak zupełnie inny charakter. Nie są sytuacjami namacalnymi, nie mamy przed sobą człowieka w widzialnej, materialnej postaci. Nie możemy więc Jezusa ani poznać, ani nie poznać. Może więc nie ma o czym i o kim mówić? A może po prostu w naszym życiu Go nie ma? A jeśli jest nieobecny w naszej codzienności, to cóż dla mnie znaczy jego zmartwychwstanie? A jednak nie potrafimy obok sprawy zmartwychwstania przejść obojętnie. Dwa tysiące lat, tyle pokoleń – i tylu ludziom wiara w zmartwychwstanie dawała siłę, by żyć, by żyć dobrze, pożytecznie, by żyć święcie. Dawała siłę, by przetrwać nawet najbardziej beznadziejne i czarne chwile. Tyle dobrego w świecie dokonali ludzie wierzący w zmartwychwstanie i powołujący się na obecność Jezusa w swoim życiu. To nie może być ani przypadek, ani kłamstwo, ani żadna mistyfikacja. Rację miał Gamaliel, członek najwyższej rady żydowskiej, gdy po przesłuchaniu apostołów powiedział: „Jeżeli od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem”.
My – jak uczniowie Jezusa– wiemy, że zmartwychwstały Jezus jest z nami w drodze naszego życia. Świadomość tego pozwala nam być wiernymi dobru i prawdzie – choć jesteśmy grzeszni i słabi. Ważne jest także to, byśmy trzymali się razem – dodając sobie wzajemnie otuchy, dzieląc się wiarą i nadzieją, wspierając się w chwilach trudnych. Zmartwychwstały właśnie to czynił: zgromadził swoich uczniów w jedno.
Wasz Proboszcz O. Andrzej Mikołajczyk O.Carm
3 niedziela Wielkanocy 10.04.2016
