Stało się nowe

My współcześni ludzie żyjący w XXI wieku nie jesteśmy skorzy do okazywania wzniosłych uczuć i wielkiej miłości. Dumni, nie potrafiący zgiąć karku, chorobliwie zazdrośni, szukający skrótów na naszej drodze, omijający przeszkody, dążący bez skrupułów do celu? Czy może jednak potrafiący przebaczać, płakać nad krzywdą innych, okazywać miłosierdzie, ratować innych z opresji i biedy? Jacy jesteśmy? Jacy powinniśmy być?

Święty Paweł mówi nam wprost: „To, co dawne, minęło, a oto stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania.” Przekładając to na nasze: zacznijmy przepraszać, kochać i jednać się z bliźnimi, ale przede wszystkim jednajmy się z Bogiem.

Czas Wielkiego Postu to czas idealny na powiedzenie wszystkim, a głównie Bogu, słowa PRZEPRASZAM. To jedno słowo pozwoli nam przybliżyć się do Miłości i Prawdy. Biorąc zaś przykład z syna marnotrawnego, upadnijmy na kolana przed Panem, wyznajmy mu nasze przypadłości, przeprośmy za niedostatki naszego jestestwa, by Ojciec mógł przygarnąć nas tak, jak ojciec z przypowieści przygarnął syna.

Prośmy naszego Ojca, by nas uzdolnił do wybaczania i przepraszania.

Wasz Proboszcz O. Andrzej Mikołajczyk O.Carm
4 niedziela wielkiego postu – rok C 31.03.2019

01_Chyżne