Obecny ołtarz główny jest rekonstrukcją zbliżoną wyglądem do pierwotnego. Nosi wyraźne piętno stylu pseudogotyckiego. Tuż nad tabernakulum, w środku retabulum, jest głęboka nisza w tonacjach niebieskawych, a w niej św.Anna gestem prawej dłoni przygarniająca kilkuletnią Najświętszą Maryję Pannę, która z kolei jedną rączkę przykłada do serca, drugą kieruje ku górze. Św. Annie towarzyszy obok małżonek, św. Joachim przedstawiony z długą brodą i laską pielgrzymią. Po bokach znalazły się figury św. Piotra i św. Pawła. Szczyt otrzymał ażurowe formy architektoniczne. Wnęki boczne oraz wzdłużne blendowania nadające ołtarzowi strzelistości, politurowane są kolorem srebrzysto – niebieskim. Niektóre detale wzbogacono punktowymi złoceniami, ale zasadniczą oprawę kolorystyczną tworzy drewno.
W prezbiterialną strefę ołtarza głównego wprowadza jakby (oprócz ambony), dwudzielna wnęka narożna, sprawiajca wrażenie nastawy ołtarzowej (bez mensy), wypełnionej figurami dwóch Apostołów Słowian. Popularność świętych Cyryla i Metodego charakterystyczna jest dla kręgu kultury słowackiej. Jeden przedstawiony w habicie z księgą i krzyżem, drugi w szatach liturgicznych z infułą biskupią na głowie, jedną rękę uniósł w geście pasterskiego błogosławieństwa, a z drugiej strony trzyma tablicę. Na niej odmalowano Stwórcę jako Sędziego, niżej Archanioła Michała ponad ogniem, przy którym stoi postać zakonnika w brązowym habicie, upraszająca wybawienia dla ludzkich dusz.
Ołtarze boczne także utrzymane są w stylu neogotyckim. Pochodząz naszegostulecia. Ołtarz po prawej stronie poświęcony jest Matce Bożej Różańcowej, u stóp której klęczy św. Dominik ukazany ze swoim atrybutem (pies z pochodnią). W ołtarzu lewego skrzydła transeptu, można złożyć wyrazy czci Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.
