Jaki piękny byłby świat, gdyby ludzie kochali. Marzę o świecie, gdzie każde dziecko kochane byłoby przez swoich rodziców, marzę o świecie, gdzie dzieci troszczą się z czułością tych, którzy ich urodzili i wychowali. Marzę o świecie, gdzie mężczyzna kocha swoją kobietę, a kobieta swojego mężczyznę. Marzę o świecie bez wojen i nienawiści, bez bólu i cierpień wyrządzanych przez mściwość i zazdrość.
Czy ja mam dobrze w głowie? Czy nie zwariowałem? Czy nie znam realiów świata? Znam aż za dobrze. Znam ból i cierpienie świata. Ale znam też dobrze plan Boga dla człowieka. Wiem, że miłość jest celem człowieka i jego drogą. Do Boga – Miłości idziemy drogą miłości. Miłości samego siebie i bliźniego swego.
Wierzę w miłość i wierzę w człowieka, wierzę, że może zacząć kochać. Teraz, już, zaraz. Ta miłość już jest rozlana w sercach naszych przez Ducha, który został nam dany. Trzeba tylko by zapłonęła.
Dlatego proszę gorąco Boga, by poszedł ze swoją łaską do naszych serc. By zapalił je ogniem swojej miłości. W tym płomieniu niech zginie nasz grzech, niech narodzi się nowy kształt świata i ludzkiego życia.
Wasz Proboszcz O. Andrzej Mikołajczyk O.Carm
7 niedziela zwykła – rok C 24.02.2019
