Człowiek żyje po to, aby coś osiągnąć, aby w życiu coś zdobyć i mieć. Czymże byłoby życie, gdyby nic nie można było o nim dobrego powiedzieć, gdyby nie przyniosło człowiekowi żadnych osiągnięć.
Słuchając słów Ewangelii o siewcy i plonach, które przyniesie odpowiednia gleba, można powiedzieć, iż mowa jest tu właśnie o tym. Choć większość z nas ma niewiele wspólnego z zasiewem ziarna i uprawą roli, słowa dzisiejszej Ewangelii są nam bardzo bliskie. Wszak przecież są one bezpośrednim poszukiwaniem odpowiedzi na ciągle powtarzane przez nas pytanie: co z tego będzie?, co z tego wyrośnie?, co z niego wyrośnie?, bądź, co z was wyrosło? Często, bardziej lub mniej świadomie, stawiamy sobie pytanie o „plony”, które wyrastają z zasiewu dokonanego w „glebie naszej codzienności”. Tak, jeśli nie zadbasz o odpowiednie warunki, jeśli się odpowiednio nie zaangażujesz, jeśli nie włożysz swojego talentu i sił, to jaki z tego może być owoc – mawiamy. Prawda, oczywiście, ale czyżby Jezusowi, w dzisiejszej liturgii słowa, chodziło tylko o takie rozumienie Jego słów? Nie, nie tylko o zwyczajne „udane życie”, bądź osiągniecie czegoś w ziemskim życiu tutaj chodzi. Chodzi o znacznie więcej, bo przecież już z Księgi proroka Izajasza słyszymy, że chodzi tu o „słowo Boże”, o „plony” jakie wyda jego wzrost. Najważniejsze jest Jezusowe „słowo o Królestwie”. To „Ono” stoi w centrum, a nasza uwaga powinna się skupić na „Jego” działaniu. W tym momencie jawi się nam zupełnie inna perspektywa, a nasze spojrzenie przenosi się o wiele dalej, ze spraw czysto ludzkich, na świat Boga i wieczności, ze spraw ziemskich, na sprawy Boże, ze świata zbudowanego tylko przez człowieka, do świata „nie ręką ludzką” uczynionego. Przedziwna jest ta Boża Mądrość, zaczyna mówić tak zwyczajnie, wręcz po „ludzku”, po to by przenieść się, a z nią też człowieka, jego serce i myśl, w zupełnie inną rzeczywistość.
Oby Słowo Boże wydało w nas swój niewyobrażalnie wielki plon.
Wasz Proboszcz O. Andrzej Mikołajczyk O.Carm
15 NIEDZIELA ZWYKŁA – rok A 16.07.2017
