Proste zasady Bożego prawa człowiekowi nie zawsze wydają się proste. Albo inaczej – te proste i przejrzyste zasady potrafimy na co dzień tak gmatwać, a sytuacje czynić tak splątanymi, że nieraz powstaje wokół nas jakiś niesamowity węzeł nie do rozwikłania. Nie będę przytaczał żadnych przykładów z życia, bo życie pisze scenariusze jeszcze bardziej skomplikowane. A wy je znacie. Bo wszyscy potrafimy proste sprawy życia swojego i innych ludzi splątać w koszmarny supeł, którego później nie jesteśmy w stanie rozwiązać. Ileż tragedii przeżywamy, ilu ludzi krzywdzimy, do jakiego stopnia szkodzimy sobie. Myślę, że każdy z nas mógłby niejedno ze swego życia opowiedzieć. Dobrze, jeśli po zawiązaniu iluś tam supłów na swoim własnym życiu potrafimy szczerze zapytać, która zasada, która reguła, które przykazanie jest najważniejsze. I w ogóle co w życiu jest najważniejsze – to pytanie, które ciągle dźwięczy mi w uszach jako piosenka sprzed wielu lat, chętnie kiedyś śpiewana przez młodzież. Warto pytać, trzeba pytać i ludzi, i Boga – ale szczerze, czekając na odpowiedź. Mało tego – pytać i być gotowym dostosować się do odpowiedzi, wedle niej układać dalsze życie, by niepotrzebnych supłów nie mnożyć nad miarę.
Jaką odpowiedź otrzymał pytający Jezusa człowiek? Właściwie sam sobie odpowiedział: Najważniejsza jest miłość Boga i człowieka. Powiedziałbym, że najważniejsze jest we wszystkim zainteresowanie drugim człowiekiem. Zauważenie go – jego radości i kłopotów, jego potrzeb i jego sukcesów. Zobaczenie po prostu człowieka. W każdym – czy to będzie domownik czy sąsiad, pracownik czy szef, dziecko czy dorosły. Człowiek tak samo jak ja sam. Myślę, że dostrzegając w każdym człowieka, nie naplączemy tylu niepotrzebnych supłów w życiu swoim i innych ludzi. A może i niejeden uda się nam rozplątać.
Jezus rozmowę zakończył zachętą „Idź i ty czyń podobnie!” Idź i pomagaj ludziom rozplątywać to, co los, co inni, co sami splątali w życiu. Kiedyś i tobie ktoś pomoże.
Wasz Proboszcz O. Andrzej Mikołajczyk O.Carm
15 niedziela zwykła 10.07.2016
